Sparkle and Shine

Sparkle and shine 

Het gevoel dat me de laatste weken bekruipt. En dat voelt zo goed. 

Ik vind mijn plaatsje als Lynn in mijn leefwereld en mijn kronkels verdwijnen meer en meer op de achtergrond. Het lijkt wel alsof ze in de meest diepe slaap ooit zijn. Niet vergeten te vermelden, ik zing dan ook elke avond hun favoriete slaapliedje, want dit gevoel wil ik niet meer kwijt.  :) 

Mijn laatste onderzoek dateert nu van een kleine 4 weken geleden. Opnieuw was er geen enkele ontsteking te zien. Ik kan nog steeds niet beschrijven hoe instant gelukkig ik was en nog steeds ben... Ik geef het medisch team al jaren lik op stuk, HAH! Dus onthou: 

"Never give up, where there is love and inspiration, you can not go wrong!"

Ik heb het gevoel dat ik de laatste maanden van de ene emotie in de andere ben gevallen. Dat merk ik ook aan de dingen die ik hier op mijn blog neergeschreven heb. Dan weer blij, dan weer helemaal het noorden kwijt, twijfels en verdriet. Nog niet zolang geleden zat de operatie volop in mijn hoofd en moest en zouden die kronkels voorgoed verdwijnen. Ik zag weinig tot niets positief. Geleidelijk aan ben ik het plezier in de dingen weer beginnen ontdekken. Vermoeiend, maar zo belangrijk. Samen met de hulp van zoveel mensen om me heen; vrienden, familie, de krachtige woorden van mijn behandelende arts 'Leer Genieten', mijn psychologe en bovenal ook de coaching die ik krijg rond zelfmanagment. Ik raad iedereen aan om zulke lessen te volgen. Ze zitten nog in een testfase, maar ik haal er zoveel uit.

Ik voel me sterker worden, zelfbewuster en vooral zoveel meer zelfvertrouwen. 

Ik kan en mag er zijn. Nu manieren zoeken om dit gevoel te blijven vasthouden. Al zal de rollercoaster er altijd zijn. 

Enkele maanden geleden kocht ik een paar glitterschoenen. Wel, pas de laatste week kan ik ze gebruiken waarvoor ze écht dienen: Time to Shine (bright like a diamond)! 

En ohja vergeet dit niet. Dat lijkt precies toch ook zijn effect te hebben... 

"Eat glitter for breakfast and shine all day!"

Gevoelsveranderingen scheppen ruimte voor uitdagingen. En die komen er de volgende maanden zeker en vast aan. Ik waag mezelf aan een nieuw avontuur. Later vertel ik jullie hier mee over! Met de steun en de aanmoedigingen uit onverwachte hoek, durf ik de stap in het onbekende te zetten. Hopelijk lukt het ook! 

Tijd om af te sluiten;

 "If you fall behind, run faster. Never give up, never surrender, and rise up against the odds."

Liefs, 

Lynn 

Living the life

Er is alweer een maand van het nieuwe jaar verstreken. 

2017, een nieuw jaar, met het motto 'Ik laat alles op me afkomen en neem elke dag zoals die komt'. 

En dat heb ik de eerste maand al verdomd goed gedaan! 

Op oudjaar opende we zoals afgesproken onze Happiness in a Jar. Onze beste en meest memorabele momenten van 2016. We hebben er goed mee kunnen lachen en vooral, de warme gevoelens kwamen weer boven, waardoor het een perfecte afsluiter was van een wel heel dubbel jaar. Ik kan er geen sticker op plakken; het was een vuilnisbelt van emoties.

Ik leerde veel uit de verhalen van anderen. Zij benoemden veel meer kleinere dingen waar zij zoveel uit konden halen. Bij mij leek het allemaal grootst te zijn. 

Onderweg naar huis na een geslaagde nieuwjaar nam ik me voor om dit jaar vooral veel te halen uit kleine dingen. Daarvoor moest ik vooral leren om meer in het gevoel te leven. Heftig, maar zo leuk. Ik kan niet beschrijven wat de allereerste maand al heeft teweeggebracht. 

Het nieuwe jaar bracht eerst vooral verdriet. Een jong meisje overleed na een moedige onverwachte korte strijd. Het kroop ongelooflijk hard in mijn kleren, omdat Maxime mij bleef steunen in mijn strijd tegen mijn kronkels. Vooral haar positivisme en haar droge humor zal ik nooit vergeten. Een voorbeeld. Maxime, ik draag je voor altijd mee in mijn hart. 

Ik kreeg het gevoel dat ik mezelf nu ik voorlopig nog steeds niet ziek ben, meer moest ontplooien als persoonlijkheid. Dat er daar de laatste jaren weinig ruimte toe was. Dat Lynn colitis is, maar niet  Lynn. Ik sprak al een tijdje van een neuspiercing, maar durfde de stap niet te zetten. Tot tijdens een shopuitje in Leuven ik de winkel invloog en zei "En nu wil ik een neuspiercing." Zo kwam die er, van het één op het andere moment. In eerste instantie was ik niet overtuigd, maar nu is die zo van mij! De reacties zijn lovend...! En het gevoel zit compleet juist, dit ben ik. 

2 weken later kwam daar een nieuwe bril bij, ook helemaal uit mijn comfortzone, maar hip en trendy. In eerste instantie van iedereen een bedenkelijke blik, maar daarna ook weer die overtuigende glimlach. Dit ben ik! Bedankt Mr de Opticien en Odette Lunette voor zulke toppers van brillen! 

Ondertussen komt de verhuis dichterbij. Eind maart sluit het hoofdstuk hier in Leuven af. Tijd voor een nieuwe plek in Heverlee.  De eerste weken zal ik wel nog moeten overbruggen bij mijn ouders, want ze leggen de laatste hand aan verbouwingen in het huurhuis. Ik kijk er zo naar uit een plek te creëren  die ik mijn thuis mag noemen. Waar ik iedereen kan ontvangen, waar ik een 'vrouwencave' kan maken waar ik me ontspannen kan terugtrekken en me zo nog verder kan ontplooien. 

Het jaar ontstekingsvrij kunnen starten heeft me het meest emotioneel gemaakt. Een jaar geleden na een heftige opstoot had ik nooit gedacht in 2017 zo te kunnen starten. De operatie heeft zo door mijn hoofd gespeeld, en nog steeds, maar met de hulp van velen heb ik die gedachten kunnen loslaten en probeer ik te genieten van elke dag die me zo verder gegund is. Morgen heb ik een nieuwe sigmoidoscopie om te herevalueren. Ik kijk er tegen op, want dan zit ik er weer helemaal middenin. Duimen in de lucht dat ook deze weer goed gaat en is!

I'll keep you all in touch!

Lynn