Geloof, wat is dat eigenlijk voor iets? Is geloof gelijk aan God? Neen, voor mij niet, maar daarom kan dat voor anderen wel absoluut zo zijn.
Geeft geloven een soort van controle op het moment dat je de pedalen kwijt bent, een houvast die je nergens anders meer vindt?
Ik moet stilletjes aan toch in een soort geloven gaan geloven, want op één of andere manier heeft me dat de afgelopen tijd recht gehouden.
In de aanloop van mijn operatie ben ik altijd blijven geloven in mijn eigen lichaam. Ik geloofde erin dat mijn lichaam het kon winnen tegen dat deel van mijn lichaam dat niet meewerkte, zonder dat dat lichaamsdeel moest worden weggesneden.
Heel mijn familie, inclusief mezelf, hebben alles gedaan wat we konden, ook al waren we niet zelf van het nut overtuigd "maar ge weet toch nooit he":
- Van een kaarsje branden in alle kerken van elk land waar we geweest zijn tot bidden tot Boedha in Sri Lanka, wandelingen gemaakt langs kerkhoven waar ik even stilstond bij mezelf en het zo snel voorbijgaande en turbulente leven- , noem maar op!
Zelfs als dokters erop hamerde 'dat een operatie de enige juiste beslissing zou zijn en mijn ontstoken darm onbehandelbaar was', bleef ik hardnekkig volhouden dat het goed zou komen. Met alle u wel gekende dokter-frustraties alom "wat een koppige!".
Maar geloof het of niet, het kwam goed. Of toch nu. En of het nu bij een volgende opstoot al dan niet goed komt, ik weet dat ik opnieuw op dezelfde manier zal geloven.
Het kan me ook niet schelen hoe jullie erover denken, als jullie diep vanbinnen kijken en voelen, weet ik dat ook jullie op een bepaalde manier geloven. Al is 't maar " 't is vandaag vrijdag de 13de, ik loop niet onder een ladder door".
And believe me, als g chronisch ziek zijt, dan gaat ge op een of andere manier geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten