Wauw, wat vliegt de tijd...
Alweer een jaar voorbij en nu allemaal in blijde verwachting van dat mooie getal 2015.
Ik weet nog dat ik vorig jaar hoopte op een gezonder 2014... dat is wel even anders uitgedraaid, hoewel ik natuurlijk gemerkt heb hoe snel het kan veranderen.
Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar, zal dat voor mij de geschiedenis in gaan als een rollercoasterend jaar van vooral negatieve emoties. Hoewel dat klinkt zo negatief, misschien moet ik het anders omschrijven: negatieve emoties waarin ik de kracht heb gevonden om positiever te gaan leven. Ik geniet veel meer van de kleinere dingen, toon de liefde en de waardering aan alle mensen om mij heen en ga vooral verder op wat ik zelf nog wil realiseren en niet wat anderen van mij verwachten.
Dat was vroeger wel even anders.
3/4 van de tijd in 2014 stond in het teken van ziek zijn, hoewel mijn leven nooit heeft blijven stilstaan en ik mezelf, tot ik eindelijk beter werd, nooit heb gerealiseerd dat ik zo ziek was. Misschien maar goed ook, ik noem dat mijn overlevingsmodus. Ik ging van studiemedicatie, waar ik hopeloos bleef in geloven, naar hoog gedoseerde corticosteroïden en een eerdere therapie, liep een acute hersenvliesontsteking op en eindigde uiteindelijk bij een chirurgische ingreep. Het meest ingrijpende; plots moest ik klaar zijn om mijn dikke darm te laten wegnemen, een tijdelijke stoma te krijgen en in een tweede tijd een pouch te laten maken (die uitleg bespaar ik jullie, maar altijd vrij om es te gaan googlen). Dat was de eerste keer dat ik mezelf verloor in tranen en verdriet. Ik kon er mij niet bij neerleggen, want ik bleef geloven in de kracht van mijn eigen lichaam. Ik ben mijn eigen lichaam, God of wie dan ook, enorm dankbaar dat het er nog niet van is gekomen en er een miraculeuze verbetering optrad. Ook al is het misschien gewoon uitstel van executie... Who cares, t is beter!
Naast heel deze ziektesoap vond ik op professioneel vlak ook de motivatie waar ik naar op zoek was. Tijdens een drie maanden durende studentenjob leerde ik de ambulante pediatrische setting kennen. Ik kwam in aanraking met verschillende pathologiën bij kinderen, leerde omgaan met zieke kinderen en verloor er mijn hart. Zoveel te zien, zoveel te leren en zelf deel uitmaken van een multidisciplinair team, dat is waar ik naar op zoek was en daar wil ik ook naar toewerken in de toekomst.
Ik weet niet of ik voornemens heb voor 2015. Ik weet ook helemaal niet wat te verwachten in 2015. Er kan zoveel op je pad passeren, verwacht of niet. Het brengt je van de wijs, maar het maakt je ook zoveel sterker. Ik kan alleen maar hopen dat mijn darmen mij goed gezind blijven en ik blijf evolueren en exploderen zoals nu.
"the future is always changing. The future is the home of our deepest fears and wildest hopes. But one thing is certain when it finally reveals itself. The future is never the way we imagined it." - Meredith Grey, Grey's anatomy
1 gedachte hou ik steeds voorop en die wil ik ook meegeven: geniet van de kleine dingen!
Zoals bijvoorbeeld vanavond of morgen of de komende dagen, met vrienden of familie tafelen en toosten op het nieuwe jaar!
GELUKKIG NIEUWJAAR! SCHOL!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten