Gisteren was het wereld IBD-dag, een dag waar de chronische ontstekingsziekten van het gastro-intestinaal stelsel in de kijker werden gezet. Een wereldwijde campagne werd op touw gezet waarin patiënten en andere personen die in aanraking komen met de ziekte een korte getuigenis op de sociale media mochten smijten met de hashtag #unitedwestand2015.
Het resultaat is te bewonderen op http://worldibdday.org.
Ik heb lang getwijfeld of dit wel zou doen, maar ik doe het. Omdat ik me niet schaam voor de ziekte, omdat ik er niet voor gekozen heb en omdat ik er mee moet leven, of ik nu wil of niet. En vooral omdat ik Lynn ben en evenveel waard ben als iemand anders, al moet ik mezelf dat vaak voorzeggen. Ik heb soms het gevoel dat ergens op mijn hoofd geschreven staat "colitis patiënt" waardoor ik onmiddelijk afgeschreven ben, of ik nu goed ben of niet of ik nu een stralende persoonlijkheid ben of niet.
Ik ben de instructiecriteria van het filmpje wat te buiten gegaan. Het duurt wat langer, maar ja wie mij kent weet ook dat mijn mond niet vaak stilstaat. Ik moest het filmpje me dan ook eigen maken. Ik trommelde een amateur-filmer op (danku, Eva) en na wat bloopers kwam het echte werk. Het resultaat is onderaan te bewonderen. Ik val met de deur in huis, maar 't is to the point.
Ik vond het niet gemakkelijk. Op één of andere manier werd ik opnieuw geconfronteerd met alle tegenstrijdige gevoelens die erbij komen kijken. Met de angsten voor de toekomst, met mijn idealen en dromen. Maar ik voelde dat ik het moest doen. Om te bewijzen dat een leven evenmooi is als je chronisch ziek bent, om andere IBD patiënten een hart onder de riem te steken en vooral als deel van verwerking voor mezelf.
Om de hopelijk turbulente jaren achter me te laten, niet meer achterom te kijken, maar alleen positief vooruit.
Of jullie het nu goed vinden of niet, belachelijk vinden of juist dapper. Geen idee wat het teweeg zal brengen, maar bewustwording over IBD is belangrijk, want steeds meer wordt de diagnose gesteld en de impact onderschat. Ook op jonge leeftijd, waarin je nog in volle ontwikkeling bent en op zoek naar jezelf.
Onthou 1 ding, ik ben bovenal Lynn, een vrolijke spontane vrouw die positief en intens in het leven staat en droomt, veel droomt mét de ziekte. De ziekte krijgt me niet klein, integendeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten