Lieve mama,
Ik weet dat je me samen met papa met veel liefde gemaakt heb, maar af en toe denk ik dat jullie je toch van dag vergist hebben! Jullie kozen de dag (ergens tegen het einde van de week ofzo) waarop jullie net iets te moe waren om nog een kindje te maken. En toen kwam ik er toch, half aan één :). Net dat ietsje meer dan iemand anders. Ik neem het jullie niet kwalijk, integendeel. Ze maken me tot een sterke en bewuste vrouw. Een mix van papa en mama, al zeggen jullie vaak "Van waar heb jij je karakter toch?"
Ik weet dat ik niet altijd de makkelijkste dochter was en die zal ik ook nooit worden. Sorry daarvoor. Ik ben niet het droommeisje dat een mama zich inbeeldt. Ik hou niet zo van knuffels en kussen, wilde al snel mijn onafhankelijkheid tonen. Ik heb een eigen sterke wil, een grote stem, maar een klein stil hart. Tonnen energie waar jullie emmer soms van overloopt en die het huis doen daveren. Dan zie ik op jullie, nog gerust, gezicht "Lynn is in huis, gedaan met de rust!"
Ik bezorg jullie de zorgen die jullie liever niet hadden gehad. Zeker de laatste jaren, de jaren waarin jullie dachten dat ik nu wel oud genoeg was en de zorgen wat konden loslaten. Het lot besliste anders. Grote kinderen brachten in mijn geval echt grote zorgen.
Ook jou moederhart brak het afgelopen jaar. Ik vergeet nooit het moment waarop we samen zaten op mijn bed, ik die eerste huilde, jij die volgde. Jij die afstand hield omdat je wist dat dat nodig was, maar ook besefte dat dat moment veel veranderde. Al was dat voor mij toch.
Dank voor dit moment waarop je zonder woorden wist wat te doen.
Ik weet dat je dit zult lezen met veel verbazing, want ik die praat over zulke gevoelens, dat is een zeldzaamheid.
Ik weet ook dat je weet wat je niet moet doen na dit bericht.
Neem het mee in je hart, want het komt ook recht uit dat van mij.
Gelukkige moedertjesdag!
Gelukkige moedertjesdag!
Bedankt, mama.
Al bijna 24 jaar lang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten