De stap in het werkveld

Proclamatie UCLL 

Mijn laatste dag vakantie. Mijn laatste dag als student. De dag leek zo ver af, maar hij komt nu wel heel dichtbij. Vanaf morgen ben ik officieel een werkende mens. Een goed, maar ook oh zo dubbel gevoel. Zeker als ik besef welke 'grote mensen elementen' er op mij afkomen. Plots moet ik budgetteren (hoe pakt g dat aan?), want hoeveel wil ik sparen? Hoeveel wil ik uitgeven aan dagdagelijks leven? En wat met de mogelijkheid tot het plots ziek worden en die kosten dragen? Ik moest op zoek gaan naar een eigen mutualiteit, een hospitalisatieverzekering aangaan. Steeds in gedachten houden dat ik chronisch ziek ben en mij voldoende moet laten verzekeren voor als het ooit nodig zou zijn. Al hoop ik uit de grond van mijn hart van niet. 

Het einde van al die vragen is nog niet in zicht, integendeel. Eens ik de stap naar alleen wonen zal zetten, komen er alleen nog maar vragen bij. Gelukkig laat ik daar wat tijd tussen, al zijn 6 weken relatief natuurlijk.

Maandag deed ik een fietstochtje met een vriendin die we eindigden met een lunch en  koffie bij een andere vriendin. En het gesprek leidde al gauw naar de financiën. Toen ik dat alles aanhoorde bekroop me een vreemd gevoel "Het leven kan nu echt beginnen." Ik weet dat ik al deze elementen lang voor me uitgeschoven heb, omdat het allemaal zo gecompliceerd leek, maar ik kan er nu niet meer aan ontsnappen. Het is tijd. En ik ga ervoor, want ik weet wat ik wil. 

De laatste weken zijn aan mij voorbijgevlogen. En ik heb van elke dag genoten en tijd gemaakt voor de mensen die ik liefheb. 

Ik leefde volgens: "t is zomer en in de zomer mag alles!" (met dank aan Jolien) 

Ik ging een dagje naar de Tour de France, waar we tijdens het fietsen stootten op een lounge aan de rand van de weg met cava aan 1.5 euro. Check! Dat gevoel zette de noot voor de rest van de dag. 

Ik kon genieten en tot rust komen met een dagje in de sauna. 

We hadden een picknickplan dat door de regen in het water viel, dus legden we onze picknickset gewoon uit op de grond in de kamer, met een leuk muziekje op de achtergrond. 

Ik kreeg het aanbod een nacht naar zee te gaan bij vrienden, uiteindelijk kreeg ik er zelfs nog een nachtje bij! We wandelden, gingen winkelen, vliegeren op het strand en ik kon voor het eerst sinds lang opnieuw zwemmen in de zee. Een waar vakantiegevoel, dicht bij huis. 

Elke avond was ik weg van huis. Mama omschreef het als: "Waar ga je vanavond naartoe?" of "Wanneer ga je eens een dag verlof nemen in je vakantie?"

Wel, voor mij was dat pure vakantie. De beste vakantie om in het werkveld te stappen. 

De beste voorbereiding op wat komen zal. 

Ik ben bang voor het onbekende, maar ik ben er klaar voor. 

Laat het echte leven maar op mij afkomen. 

Lynn