Er zijn zo van die dagen dat ik reflecteer over mezelf en over het leven dat ik leid.
Wel, vandaag is er zo één, omdat ik geconfronteerd werd met een situatie "before and after the disease". Hoe hard dingen kunnen veranderen door chronisch ziek te worden of beter gezegd, hoe anders je naar bepaalde situaties begint te kijken en dingen ervaart.
Om een goede dag een goede dag te kunnen noemen, spelen zo veel meer dingen mee dan 'met het juiste been uit bed stappen'. En dat maakt een goede dag zo bijzonder. Dat wat je die dag doet, krijgt een heel andere dimensie omdat je beseft dat dat niet elke dag mogelijk is. Elke keer zeg ik dan tegen mezelf "Kiss the day and enjoy!". Die zin is de laatste 2 weken al veel in mijn hoofd gepasseerd en dat maakt me ontzettend gelukkig. Vroeger was een dag gewoon een dag, zonder meer. Ik dacht er niet bij na dat ik die moest koesteren...
Nu leg ik elk moment, elke uitspraak vast in mijn hoofd en neem ik impulsieve last minute beslissingen, because we only live once!
Zonder mijn colitis, zou ik niet uitgegroeid zijn tot de persoon die ik nu ben en ik weet niet of dat goed of slecht zou uitdraaien. Er zijn dagen (veel dagen) dat ik die colitis echt vervloek, maar soms kan ik die op één of andere manier ook koesteren, omdat ik er een ander, meer dieper persoon ben door geworden. Ik geniet, geniet, geniet, van elk moment, met iedereen om me heen, maar ook alleen, met een grote zak chips en een grey's anatomy marathon voor mezelf.
Ik weet niet of anderen in mijn omgeving dat ook zo ervaren, maar ik noem het:
"A Brand New Me"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten