Work in progress: leren zwemmen met de haai.

Afgelopen zaterdag ging ik naar een lezing over  de impact van IBD op het sociaal leven. 
Opvallend was hoeveel jonge mensen er aanwezig waren. Het is duidelijk dat niemand gespaard wordt en het maakt mijn  motivatie om erover te schrijven en zo het taboe wat te doorbreken alleen maar groter.
Enkele van de spreker zijn uitspraken zitten nog in mijn geheugen gegrift, net omdat ze zo raak schoten op het integreren van de ziekte in het leven.
Ik kon er mijn volledige creativiteit in kwijt, ziehier het resultaat:

                               "Het is als leren zwemmen met een haai."

Inderdaad, want eerst was de zee er met allemaal lekkere visjes waaruit ik kon vissen en waar ik als 18-jarige  juffrouw maar al te graag wilde van proeven! De laatste vis die ik aan mijn haak wilde slagen, was wel die haai die colitis ulcerosa heette. Jammer genoeg hebben haaien niet de neiging los te laten zonder je arm of been mee te grabbelen, dus is er geen andere keuze dan die haai een plaats te geven en samen te zwemmen in het leven. Al was en is dat soms nog een moeilijk proces. 

Mijn kwaadheid kon niet op tegen de haai, want die beet gewoon nog is lekker door. Pas na de boosheid kwam de vraag: "Ma haai, wie zijde gij eigenlijk, wa komt g hier doen en wat hebt gij voor mij in petto?" De antwoorden die ik daarop de afgelopen jaren heb gekregen, waren toch niet helemaal de antwoorden die in mijn hoofd van toepassing waren. 

Dus bleef ik lang heel boos op de haai met alle gevolgen van dien, want die vond mij echt wel  lekker zo! Tot ik zijn doorbijten echt niet meer kon verdragen en ik hem vroeg om misschien toch eens gewoon mooi naast elkaar te zwemmen. En jaja, ik zou wel doen wat die haai vroeg mij te doen. Met hier en daar wat tegenstribbelen dan, want dat ligt nu eenmaal in mijn karakter. 

En weet je wat nu het leukste is, het gevoel dat ik nu heb: voor een tijdje dansen OP de haai. De haai die steeds dieper de zee in zwemt om me zo even met rust te laten. Ik heb hem genoeg aas gegeven om zich daar voor een tijdje bezig te houden! 

En als hij terug de kop op zou steken, dan zullen we samen de woeste zee wel moeten doorzwemmen. Ik geraak nu eenmaal nooit meer van hem verlost. 
We moeten samen verder of wij elkaar nu graag hebben of niet...