Ja, ik heb colitis ulcerosa. Ken je dat niet? Simpel en vermannelijkt gezegd, het broertje van de ziekte van Crohn. Oh, ook dat klinkt je niet bekend in de oren? Dan hebben we een probleem. Gij kent het niet, maar ik heb het wel. Zullen we anders eens wisselen? (Jammer dat dat laatste onmogelijk is!) En ohja meer uitleg kan je vinden op dr Google.
PS: hou er wel rekening mee dat het niet gecensureerde info is.
Nog vaak hoor ik dat mensen helemaal niet bekend zijn met chronische darmziekten. Tot grote frustratie van sommige anderen. Cru gezegd zijn de meeste, in tijden zoals deze, enkel geïnteresseerd in wat er zich in hun eigen leven afspeelt. Al de rest is "een ver-van-mijn-bed-show". Maar wat doe je met goeie vrienden om je heen?
Ik kon niet onder stoelen of banken steken dat er een orkaan in me woedde op het moment van de diagnose, zowel emotioneel als fysiek. De mollige ik werd een klein fijn bleek meisje.
Voor mijn vrienden was de conclusie snel gemaakt, Lynn is ziek én goed ziek deze keer. En dus eigenlijk voor altijd?
Stukje bij beetje vertelde ik meer van het hele verhaal, op mijn eigen tempo. Eerst wou ik met mezelf in het reine komen vooraleer ik er ook andere in zou betrekken.
Of je al dan niet het ganse plaatje wilt schetsen, hangt af van de manier waarop je vrienden en omgeving reageren op het nieuws. En daar ben ik een "lucky you" in!
Mijn vrienden hebben me op geen enkel moment in de steek gelaten. Lynn blijft Lynn, ondanks die darmziekte. Alle plannen kunnen omgegooid worden, zolang Lynn er maar bij is. Ik verzuim niet in klaagzang als ik bij hen ben, maar geniet van het moment. De gevolgen komen misschien later, maar die neem ik er bij als ik weet dat die komen door een date met vrienden.
Een noot uit hun reacties:
"Vrouwen, hoe graag ik het ook zou willen, ik zal niet mee naar zee kunnen. Ik zal het zachte zand moeten inruilen voor de harde operatieplank..." "Maar das toch geen probleem, we slagen ons tentje gewoon in uw kamer op en ik pak een emmertje zand mee."
"De operatie gaat niet door!! " " CHAMPAGNE!"
"Ik ben te moe en heb teveel buikpijn om mijn huis uit te komen." "Wij komen eraan!"
Lieve vrienden, bedankt daarvoor. Stuk voor stuk zijn jullie een deel van mij die ik voor altijd koester en die maken dat ik positief er blijf tegenaan gaan.
Samen kom je er immers zoveel gemakkelijker als alleen.
En ik weet dat dat in het begin van de diagnose een moeilijk gezegde is, maar door je pad van ziekte heen, ga je beseffen hoe belangrijk dit is én ik spreek uit ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten