Patiënt 6201

Klinische studies...

Daar waar ik ze eerst in mijn opleiding tot vroedvrouw leerde interpreteren en gebruiken in papers, werd ik op een bepaald moment zelf een (klein) deel van een klinische studie, patiënt nr 6201. 

Ondanks de waaier aan medicatie die ter beschikking staat voor IBD, blijft er een grote nood aan nieuwe geneesmiddelen. 2,5 jaar doorliep ik alle mogelijke bestaande medicijnen. De ene al met een groter succes dan de andere, maar nooit werd voor lange tijd een periode van volledige remissie bereikt. Ik moest mijn hoop dan ook leggen in klinische studies, de stap voor het radicaal overgaan tot een colectomie. De beslissing was dan ook snel gemaakt!

Hoewel het dan nog hopen was dat je voldeed aan de juiste criteria voor het onderzoek. 

Een klinische studie bestaat uit verschillende fasen. Wanneer een studie in fase 3 (dubbelblind onderzoek) terecht komt, moet de effectiviteit van de nieuwe medicatie vergeleken worden met de bestaande medicatie. Patiënten worden dan opgedeeld in twee groepen; de controlegroepen (de "placebogroep") en de groep die effectief de nieuwe medicatie krijgt. Niemand weet wie in welke groep terecht komt. Ik kan je zeggen dat deze weken van dubbelblind onderzoek zenuwslopend zijn. Je bent uiteindelijk ziek en wil graag een verbetering zien optreden. Wetende dat je dan nog het risico loopt op het krijgen van een placebo, en de ontsteking dus nog meer kan gaan woekeren, is moeilijk.. 

Indien de ziekte-activiteit niet beterde, zoals bij mij het geval was, kan je afhankelijk van het protocol van de studie, overgaan naar de open label studie, waar je met zekerheid de nieuwe medicatie krijgt. Hopelijk wel met positieve respons.

Fungeren in klinische studies vergt zowel van de patiënt als begeleidende arts veel inspanningen. Er gaan veel onderzoeken aan vooraf om te zien of je aan de inclusiecriteria voldoet (bloedname, ecg, rx thorax, tuberculinetest, endoscopisch onderzoek met opnames, stoelgangsstaal, vragenlijsten, ...) en eens je in de klinische studie zit word je van nabij opgevolgd met soortgelijke onderzoeken en regelmatige doktersconsulten. 

De afgelopen 2 jaar heb ik verschillende studies doorlopen. Soms liep het al mis bij de inclusiecriteria, maar meestal was de nieuwe medicatie niet effectief genoeg om de ontstekingshaard in mijn dikke darm te onderdrukken. Het was een zeer frustrerende periode. Ik had er zoveel hoop in gelegd, tevergeefs. 

Doch kan ik andere patiënten aanraden toch mee te doen, jij moest maar eens diegene zijn waar er wel langdurige remissie optreedt! 

Blijven geloven in ... Ik doe het, ondanks de teleurstellingen, nog steeds!